De midwinterhoorn kunnen we onderverdelen in twee groepen.
Er zijn zogenaamde natte en droge hoorns.
Bij droge hoorns kunnen we de verdeling nog maken tussen latjeshoorns en deelhoorns.
Deelhoorns bestaan uit twee helften die met houtlijm weer met elkaar verbonden worden. Dit type hoorn wordt gebruikt bij wedstrijden, mits deze niet gelakt is aan de binnenkant.
Latjeshoorn, deze hoorns worden gemaakt van een vast aantal latjes, die even dik zijn. Deze hoorns worden vaak gebruikt door de beginnende blazer. Deze hoorn mag niet gebruikt worden bij wedstrijden.
Deze hoorns worden hangend dan wel rechtopstaand bewaard.
Bij natte hoorns legt men op de zaagsnede een mattenbies en worden de hoornhelften met hoepels van bies tegen elkaar gebonden. Om ze luchtdicht te krijgen worden deze hoorns daarna in een waterput gehangen, zodat door het opzwellen van bies en hout alle naden zich luchtdicht sluiten. Deze hoorn moet dan ook onder water bewaard worden.
Vaak wordt er ook gedacht dat blazen op de rand van de put zorgt voor een mooier geluid. Helaas is dit een fabel, daar dit puur werd gedaan in verband met het gewicht van de met water doordrenkte hoorn.
Natte hoorns worden niet veel meer gebruikt vanwege het gewicht.
